جناب عباسی- راوی گرامی- ادامه دادن:
راهیان نور فلسفه ش اینه که شرکت کننده ها ، انتخاب شده هستند. رابطه ما با شهدا، طولیِ ، عرضی نیست. شما ، هم خودتون انتخاب کردین و هم انتخاب شده هستین. شماها رو دونه دونه محمد بروجردی و سایر شهدا ، انتخاب کردن.
الآن هم که توی مرداد هستیم، مرداد هم ، ماه حماسه بود. عملیات غرورآفرین مرصاد در پنجم مردادماه سال 1367 رخ داد. اکنون شهدا ، یکی یکی دعوتتون کردن و شما هم لبیک گفتید و آمدین. ول نکردین برین به نقاط توریستی کشور. اومدین جایی که خبرنگار بزرگ عرصه ی جهاد ، شهید غلامرضا رهبر، شهید شد و پیکر پاکش هنوز هم در این مناطق باقی مونده. فردا، پسفردا میرین محور سردشت-بانه اونجا براتون میگن از زین الدین و .....
اومدین به دیدار بچه هایی که سیاحتشون جهاد بود.
حماسه بروجردی این بود، که مکتب کردستان مال اوست. بروجردی کسی است که وقتی میشینه توی جلسه ای که زمان ورود حضرت امام(رضوان الله ) برای محافظت از جان ایشون در مراسم استقبال تشکیل شده. وقتی کسی مثل رجبی، میگه من 400 تا مرد مبارز
دارم. میگه بشین ، بشین من 4000 نیروی مسلح و آموزش دیده و آماده
دارم.
این همون بروجردی ست که ناجی این مردم کردستان بود. کسی که مردم کرد بهش مسیح کردستان میگن. خب .....ما چه کردیم ؟ ما 4 نفر برای محافظت از این انقلاب آموزش دادیم؟ حداقل در عرصه ی قلم..... بریم رجوع کنیم به خودمون . جلوی ضرر رو باید زودتر گرفت. امروز دشمن با تانکهای فکری داره میاد پشت درب خانه های ما.
امروز چه مناسبتی داره؟
یک: حماسه پاوه
دوم: بازگشت آزادگان سرافراز . ابوترابیها، که در تنگنای اسارت چه ها دیدند....
فردا چمران کار اینجا رو تمام میکنه و ما به فاصله ی27-28 سال از حماسه پاوه اینجا اومدیم. اصغر وصالی و مصطفی چمران و احمد متوسلیان و .... حماسه آفرینی کردند. باید بریم خدا رو شکر کنیم. و از شهدا ممنون باشیم که ، ما رو در سالروز حماسه شون دعوت کردند. تا بیاییم و حاضر بشیم اینجا. که این ، نه به قسمت بوده و نه به همت ..به دعوت بوده . به دعوت.
از شهدا بخواهید دعوتتون کنن تا همه جا رو نشونتون بدهند و ببینین. ازشون خواهش کنین تا راهتون بدهند. چرا باید دیروز این اتفاقات برای شما بیوفته؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ (منظورش این بود که چرا شما باید از کنار خیلی چیزا بگذرید و حتی یک مکس کوتاه در حد یک توضیح مختصر شنیدن هم نداشته باشید)............ روزیتون همین بوده. شهدا مزارشون در دل ماست. این سنگها که میبینید نشان است که ره گم نشود. قدر خودتون رو بدونید ، که در چنین روزی اینجا راهتون دادن.......
