به نام الله

با عرض سلام و تبريك سال نو خدمت شما خواهر بزرگوارم.

همانطور كه گفتيد توي اين جور جاها لازم خيلي هم لازم نيست راوي بياد بگه كه چي شده، اگه چشماها را ببنديم و دل بسژاريم به نواي باد و عطر خاك شايد بتونيم براي لحظه اي اون حس و حالي كه 20 سال ژيش اونجا بوده را درك كنيم و همين براي يك عمر كافيه.

حسيني باشيد.

(مؤمن در هيچ چهارچوبي نمي گنجد...)

سلام، خيلي خوشحالم که بالاخره براي چند خط هم که شده ر جمع وبلاگ هي شرکت کننده در اردو يه نفر چند خطي از احساسات درونيش و از پلاک در بلاگش نوشت، نمي دونم چرا؟... همه سعي دارن با قلمي به ظاهر طنز فقط از مشکلات اردو بگن،من فکر نکنم از صدر تاذيل اردو کسي منکر مشکلات باشه ولي نکته اينجاست که بايد ديد رسالت وبلاگ نويسي ما چيه...
اينطور نيست؟؟
يا علي