برنامه افتتاحیه تموم شد آ ما راهی محلی اقامت شدیم.بروبچا توو راه هر 3-4 نفریشون داشتن درباره حرفایی یکی میبحثیدن. یکی از حرفا حاج آقا حیدری خوشش اومده بود یکی داشت نقدش میکرد ...
..یکی از حرفا استاد شریعتمدار خوشش اومده بود آ میگفت چه قشنگ برامون مرور کرد که هدفی ما از بچگی تا 40-50 سالگی از مامان آ پستونک آ اسباب بازی آ خانم معلم آ دوست آ همکلاسی آ نامزدا آ همسر آ زندگی آ بچه آ .... می رسد به خدا آ بندگی خدا را کردن.
یک خیلی رفته بود توو فکر که مسیری زندگیشا چی چی معین باید بکنه........ یکی توو این فکر بود که ما راس راسی از خواص شدیم آ راس راسی باید برای انتخابهای مسیر زندگیمون عمیق فکر کنیم آ با علم آ دانش؟!!!
بعضیاشونم دنبالی کتابی خواص و مردمان تاریخ ساز بودن.
خلاصه خیلیا حرفای استاد شریعتمدار آ حیدری براشون پری نکته بود.آ قابلی تامل. براشون شیرین بود که حضرتی استاد یادشون آورده بودن که بچه ها شومایی که برای دانشگاه پذیرفته شدینا عینی خودی ادیسون میبینند. آ همه سوالاتشونا ازشوما می پرسن.
منم که به فکری آدامسی که به مانتوم چسبیده بود آ اینکه ناخونم شیکسته بود آ رفته بود توو گوشت . حالا چیکار کنم...............
چشمدون روزی بد نبیند:::::::: رسیده وا نرسیده این مثلاً مسئولی ما (مسئولی مربیایی که توو هتل میعاد بودن) همگیمونا دک فرمودن
. چشام داشت 4تا میشد.
ااااااِ این همون فاطمه ساداتس که قبلاً میشناختمش.......... اِاااااااااااا فقط موندس با لنگه کفش بندازدَم بیرون. 
الله اکبر . اینا دیگه چه تیپ آدِمین؟ بابا هنوز چندساعتس اسمی مدیر روودون گذاشتنداااااا یه هویی جوگیر شدین؟!!!!! خدا بِدووورر.
من که دیدم اینجا دیگه وَری اینا آ توو اتاقی 34 دیگه جا ندارم . خودم وخیزادم رفتم وری بروبچا اصفانی توو اتاقی 64 . با بروبچا یه گپی زدیم آ بنایی آشنایی گذاشتیم
. بلکی اینا بدونند من اصفانیم آ همشهری خودشون. آ نترسند که نکنه منم مثلی این مثلاً مسئولی ...... بد اخلاقم آ ..... نه منم یه بچه سروساده آ بی زبون آ مظلومم عینی خودشون.
