دست خط ...

سه شنبه 94/1/18 , 10:22 ص • پاک روان • نظر

تازه از راه رسیدیم. راه بزرگ و سنگینی بود. هنوز تونستم حس غروب صحن نجف ، آرامش صحن و سرای امیرالمومنین ، عمق عهدی که با آیةالله قاضی طباطبایی بستم ، آرامشی که توو مسجد سهله میتونستم بگیرم ، مسجد کوفه و نمازهای سفارش شده و توضیحات حاج آقا ، سلام بر مسلم بن عقیل و مختار سقفی ،... صفای بین الحرمین و آرامش حرم سیدالشهدا ، حرمت خاص حرم آقام ابالفضل ،اذن دخول از ساقی عطشان ، شب جمعه ی کربلا ،... شیرینی گزارشی که به امام کاظم و امام جواد دادم رو حفظش کنم ؛ فقط..... فقط یه بغضی توو دلم سنگینی میکنه که مسببش برگشت از سفریست که شیرین تر از عسل بود برای همگی ما. بزار یوخده توو خودم باشم و بر احوال خودم گریه کنم.

انشالله آرووم آرووم و البته به فهرست زیر میام براتون میگم چقدر خوش گذشت این سفر جانانه. میدونی آخه دلم میخواد ضمن این سفرنامه نوشتن یوخده حساب و کتاب کنم اعمال و رفتارم رو ...

و اینجا ، من اگر عاشقانه می نویسم…
نه عاشقـم !، نه شکست خورده …
فقط می نویسم تا عشق یاد قلبم بمانـد …!
در ایـن ژرفای دل کندن ها و عادت ها و هوس ها ،
فقـط تمـرین آدم بـودن میکنم …